خستگی روی شانه م  خواب است
بی قراری نشسته بر جانم
مینشینم که درد هاراهم
روی پاهای خود  بخوابانم

آه این خانه باز آشوب است
یک نفر رفته و اتاقم را
از تب و خورده بغض پر کرده
ریخته روی قالی ام غم را ... 

یک طرف تکه های خاطره اش
یک طرف ساعت و کمربندش
لبه ی پنجره نفس هایش
روی آیینه جای  لبخندش

دورتادور خانه جامانده
باز هم جای خالی اش کم نیست
همه ی خانه غرق تنهایی
جای سوزن انداختن هم نیست 

کاش امشب دوباره برگردد
کاش از قلب کوچکم نرود
چقدر خوب میشود هرچیز
سر جای خودش گذاشته شود

ر. ابوترابی

نوشته شده در سه شنبه 93/7/29ساعت 9:6 عصر توسط ر. ابوترابی نظرات ( ) |